We boffen toch maar met het zonnetje, iedere dag kunnen we naar het speelparadijs.

Ik hoef al bijna niets meer te doen, alleen te voeden en ze in de gaten te houden.

Ook dat is bijna niet meer nodig ze worden al een beetje zelfstandig zegt  het vrouwtje, klopt en het gaat zo snel, klopt.

Nog eventjes en dan gaan ze al weer weg en het vrouwtje moet een traantje laten.

Maar wat ik vertelde wilden, soms doet het wel een beetje pijn aan dat melkfabriekje van mij.

Met acht man is soms wel wat veel………………………..Oooo, wat zij het vrouwtje en traantjes das geen goed teken.

Sinds een weekje mag ik niet zoveel meer bij de Vajennekes, waarom, ik begrijp er niks van.

Ik ben toch de mama en moet toch voor de Vajennekes zorgen.

Heb al een paar keer geblaft, naar het vrouwtje en naar het baasje maar die hebben het druk of ze begrijpen mij niet.

Als ik in de speelweide ben hoor ik ze wel maar zie ze niet, ja, daar komen ze aan gehuppeld naar het speel paradijs.

Ik ben dan altijd zo trots, dat heb ik toch maar mooi voor elkaar, ikke, mammie Vajén.

Heb de dames in de speelweide ook al gevraagd maar die houden het bekkie stijf op elkaar, maar eens aan mijn speelkameraadje, Pomm vragen.

Pomm, weet jij hier iets van? Pomm laat het staartje zakken en zegt, ik weet het niet Vajén ik heb nog geen Pommekes gehad.

Ja dat weet ik Pomm, maar dan moet je eerst een leuke vriend zoeken net als ik.

Ok, als het vrouwtje of het baasje langs komt wil ik het weten, ik maak me toch zorgen, ja, zo ben ik.

Het is zaterdag en dan is het baasje de hele dag thuis en bij ons, dus wachten tot hij komt.

Daar komt hij aan en ik maar blaffen en piepen.

Vajén, rustig aan, de brokjes komen er aan.

Sufferd, snapt er niets van, ik wil geen brokjes maar even een hondenbabbeltje met je maken.

Kon ik nou maar even net als mensen praten.

Komt hij aan, gooit de brokjes in mijn bak en loopt gewoon door en ik maar blaffen.

Een poosje daarna loopt hij naar mij toe en sluit mij op in de kennel, wat nu en ik maar blaffen, kijk naar mijn staartje die gaat heel snel op en neer, ik ben niet stout baasje.

De dames en Kane moeten in de speelweide, wat nu.

Dan opent hij de kennel en komt naast me zitten en houdt me heel stevig vast en aait me over mijn hoofdje.

 

Baasje weet echt wel dat jij het niet begrijpt en wij zullen samen en het vrouwtje het uitleggen.

Het knuffelen deed me goed dat mag hij meer doen, vindt ik heerlijk.

We hebben samen een tijdje op de tafel gezeten maar moest wel een traantje laten, baasje ook bijna, ik heb het niet gezien maar volgens mij bijna, stoere vent.

Eerst begreep ik er niets van maar ja ik ben ook een hond en geen mens, maar een Golden en een Golden is slim en leert snel.

Hij had ook snoepjes bij, dacht het al te ruiken in zijn zakje, geen wonder dat ik het niet meteen begreep, zag die snoepjes.

Hij heeft me alles uitgelegd.

Ik snap ook wel dat ik al mijn acht Vajennekes niet kan blijven verzorgen, dat wordt te druk en zoveel plaats hebben we niet EN zoveel snoepjes hebben we niet.

Kunnen ze niet naar Dobey in Deurne, naar Hans en Anja daar hebben ze heeeeel veel snoepjes.

Nou begrijp ik ook wat die mensen hier kwamen doen.

Had dat dan veel eerder gezegd baasje, nou nee, liever niet, dus.

Er kwam een hele rust nu alles duidelijk was en was al heel tevreden.

We hebben heel veel kiekjes van de Vajennekes gemaakt en als ze allemaal naar hun nieuwe baasjes zijn dan kan ik ze iedere dag toch nog zien.

Een traantje was goed, begrijpend hoop ik voor de nieuwe baasjes en tevreden ben ik en mijn baasjes, Peter en Annie.

Het gaat jullie goed mijn lieve Vajennekes.

 

Likje van Vajén vd Loopakker en van mijn vriend Boucheron, My love of Splendour.