Naar het nieuwe thuis
Hoi allemaal, ik ben Rummy, de meeste van jullie kennen mij als de puppy met het rode bandje.
Ook voor mij is de tijd aangebroken en als laatste van de nest moest ik Annie en Peter en mama Scrabble en… ow weee… Miami verlaten. Miami was mijn grote vriendin en speelkameraad en dat ga ik heel erg missen.
Op zekere dag zei Annie tegen mij en Miami: Jongens, jullie gaan in bad. Zo meteen komen Agnes, Ralph, Eliza en Mijke en jullie moeten er keurig eruitzien. Keurig er uitzien? Denken wij, waarom?
Toen ’s middags kwamen ze binnen, begon bij mij het kwartje te vallen. Die heb ik hier vaker gezien en die zijn hier nog niet gekomen om met een van mijn broertjes of zusjes er vandoor te gaan. Zou het…?
Ze gingen eerst met Annie koffie drinken, met mij en Miami spelen, en koekjes geven… nou… ze zijn best aardig zeg. Toen Peter lang weg bleef pakte die kleine Mijke een telefoon en zei: “Annie, wat is het telefoonnummer van Peter? Ik bel hem en vraag om thuis te komen, anders gaan wij naar huis zonder hem te zien. “ Dat kon Peter niet maken en 10 minuten later was hij thuis en met iedereen aan tafel. Wij hebben ook nog foto’s gemaakt.
Ik werd door Annie nog goed nagekeken, nageltjes geknipt en toen ging het erg snel. Ik zat in de auto, iedereen tranen in de ogen, kusje en zwaaien en weg…
De reis naar mijn nieuwe huis was beetje lang, maar ik lag op schoot bij Agnes en de meiden waren de hele tijd mij aan het aaien en grappig aan het praten en toen waren wij aangekomen.
OK, waar ben ik nu? Alles ziet er anders uit, alles ruikt anders… ik blijf bij Agnes en Ralph, die ruiken vertrouwd… Ik kom de tuin binnen en TAAADAAA … wat zie ik daar? Ja, dat ken ik, dat is toch…. Oh hoe noemen ze dat? KENNEL! Ja, dat ken ik, ik ga daar naar binnen! Oh, dat zand… dat voelt goed… plaaaaaaaaaas… eindelijk leeg… Ok, misschien wordt het nog wat, zou ik verder kijken wat ze hier hebben? ZO! Is dit gras helemaal voor mij? Oh, Peter zou het moeten zien… hier is gras, en nog meer gras, en nog veel meer gras… En heel veel om bij te knippen met mijn tandjes! En Peter kan er NIKS van zeggen!
De nachten zijn meteen goed gegaan, ik kan vanuit de woonkamer de slaapkamer van vrouwtje en baasje zien, dus ik keek een tijdje en toen ging ik slapen. Vrouwtje kwam na 6 uur binnen en wij gingen naar de kennel om te plassen. En zo probeer ik de hele dag naar de kennel te gaan als ik nodig moet.
De eerste dagen had ik echt geen trek… maar echt niet… misschien was ik tocht wat verdrietig, het smaakte anders en ik moest alleen eten… dat viel niet mee. Ik heb gehoord dat vrouwtje en Annie alle trucjes uit de kast hebben gehaald om mij aan het eten te krijgen en…. Het is gelukt! Ik eet, en groei en ik vind het hier GEWELDIG!
En sssshhhhh, niemand doorvertellen, maar ik heb gehoord dat ze denken om later een broertje of zusje voor mij te nemen. Gaaf!
Annie en Peter, wij willen jullie hartelijk bedanken voor jullie liefde, geduld, hulp en voor deze prachtige witte goud!
xxx
Lieve Rummy en Fam. wij zijn super trots, dat de start zo goed is gegaan. Dit is voor ons een bevestiging dat wij als fokker goed bezig zijn. Kijk hier doe je het voor. Ons werk wordt maar weer eens bevestigd, super. Tevens zijn wij zeer content dat er mensen zijn die dit op onze site willen vertellen. Schroom je niet en schrijf op de site je ervaring met je vriend voor het leven. Het hoef geen professioneel verhaal te zijn, maar schrijf in de taal van je vriend net als Pomme, Scrabble of Vajén gedaan hebben. Je zult merken dat er vele leuke ervaringen op papier komen. Doe je best. Groetjes van Peter en Annie.